In gesprek met onze huurders
Wij starten met deze rubriek en proberen maandelijks in gesprek te gaan met één van onze huurders. Simpelweg, omdat het nou eenmaal veel leuker is om mét onze huurders in gesprek te gaan, dan om over hen te praten.
Denkt u nou na het lezen van deze rubriek ‘ik wil ook wel een keer in deze rubriek’, laat het ons dan vooral weten. Vertel in het kort waar u het over wil hebben en wie weet bent u binnenkort aan het woord.
Even voorstellen: Nick (22) woont in een jongerenwoning aan de Slingerweg
Deze keer is onze woonconsulent Cindy op de koffie bij Nick Groen. Nick (22) woont sinds augustus in een nieuwbouwwoning aan de Slingerweg. Hij huurt zijn eerste eigen woning met een jongerencontract. Hoe bevalt dat?
“Het wonen hier is echt top” begint Nick enthousiast het gesprek. “De woning is zuinig en comfortabel. Mijn buurman is, net als ik, veel aan het werk, maar we hebben goed contact. We hebben een groepsapp met alle buren en iedereen is bereid om elkaar te helpen. Dat voelt goed.”
Nick kreeg deze woning eigenlijk door toeval. “Ik kreeg eerst een jongerenwoning aan de Gasthuisweg in Den Oever aangeboden, maar door toeval kwam ik hier terecht. Dat pakte voor mij heel goed uit, omdat ik uit Hippolytushoef kom.”
Wat sprak je aan in deze woning en de buurt?
“Ik was nog niet eens echt actief op zoek naar een woning, maar door een tip van mijn moeder vond ik deze jongerenwoning. Voor mij is dit een mooie stap naar zelfstandig wonen. Het is heel fijn om een eigen plek te hebben. Mijn moeder verraste me met mijn eerste kerstboom toen ik even weg was.”
Wat doe je voor werk?
Nick werkt als kapitein in de binnenvaart. “Ik vaar op containerschepen, onder andere met lading voor Heineken. Het is afwisselend werk met grote verantwoordelijkheid en toch ook veel vrijheid. Ik heb daarom heel veel plezier in mijn werk. Ik kijk uit naar januari, want dan vaart mijn vader met me mee. Hij was voorheen visserman en vindt het leuk om met mij mee te gaan.”
Hoe vind je de sfeer in de buurt?
“Er woont een leuke mix van mensen: jong en oud, huur en koop door elkaar. Dat maakt de buurt gezellig.”
Duurzaam wonen
Nick let goed op zijn energieverbruik. “De woning blijft lekker warm, meestal niet onder de 18 graden. Mijn stroomkosten zijn laag, 10 tot 12 euro per maand. Ik houd mijn verbruik goed bij via de website van Vattenfall. Ik probeer vooral overdag stroom te gebruiken.”
Waar zie je jezelf over vijf jaar?
Nick denkt graag vooruit. “Over vijf jaar doe ik hetzelfde werk. Qua wonen zie ik drie opties: een koopwoning op Wieringen, een huurwoning op Wieringen of misschien wel een woning kopen in Spanje. Daar is het lekker weer, mooie natuur en de prijzen voor huizen zijn nog betaalbaar. Maar met een onbeperkt budget zou ik natuurlijk het liefst een woning kopen op Wieringen.”
Wat wil je andere jongeren meegeven die op zoek zijn naar hun eerste woning?
“Sparen, sparen en nog eens sparen. En schrijf je al in bij Woonmatch als je 18 bent. Dat is echt belangrijk. Dit heb ik op mijn 18e geregeld op aanraden van mijn moeder, daardoor woon ik nu in deze fijne woning.
Inschrijven kan op www.woonmatchkopnh.nl
Ditmaal ging Afianne in gesprek met mevrouw Halfweeg. Bewoonster van één van de recent opgeleverde nieuwbouwwoningen, aan de Laan Bloys van Treslong in Den Oever.
Mevrouw Halfweeg werd net voor de oorlog in Kampen geboren, maar verhuisde als baby naar Wieringen. Toen ze als eenjarige met haar ouders aan de Zwinstraat kwam te wonen, was er van de Laan Bloys van Treslong nog geen sprake. Wel kwam ze al jaren op de plek die later ‘De Laan’ zou worden.
Ze vertelde over het warme gezin waarin zij is opgegroeid. Zo nam haar vader haar als kind op zijn rug om samen te gaan schaatsen. Ze heeft de, inmiddels gesloopte Laan Bloys van Treslong, destijds zien ontwikkelen.
Na haar huwelijk verhuisde ze in eerste instantie naar net buiten Den Oever. Maar ook in die tijd kwam ze dagelijks bij haar ouders in de Zwinstraat over de vloer. Toen haar vader alleen kwam te staan en later verhuisde naar een bejaardentehuis, verhuisde zij met haar man, terug naar de Zwinstraat. Haar man startte vol enthousiasme de verbouwing, maar werd helaas ziek. Hierdoor heeft hij de verbouwing nooit af kunnen maken. Helaas overleed hij toen mevrouw Halfweeg nog maar 55 jaar was. Haar vader adviseerde haar de Zwinstraat te verkopen. Hij zag zijn dochter liever in een huurwoning, zodat zij hulp van de woningbouwvereniging kon inschakelen bij eventuele reparatieverzoeken.
Al waren het toen hele andere tijden, toch was het ook toen al een geluk, dat ze al heel lang ingeschreven stond voor een woning. Zo kwam zij in ‘De Laan’ terecht. Het was in die tijd niet altijd gemakkelijk, maar ze voelde zich wel altijd erg op haar plek. Gelukkig is ze niet het type dat snel bij de pakken neer gaat zitten. Haar twee honden hebben haar, volgens eigen zeggen, door deze tijd heen geholpen. De keren dat ze een rondje naar de haven of zelfs naar de Hopmanshaven liep, zijn niet te tellen.
Na ongeveer 12 jaar kwam het bericht dat de woning gesloopt ging worden. Hoewel de meningen verdeeld waren, heeft zij altijd achter dat besluit gestaan. Maar wel onder de strikte voorwaarde, dat ze na de bouw terug mocht keren. Haar grootste wens was om terug te keren naar de gezellig, mooie en ruime straat, waar ze altijd het gevoel van vrijheid heeft ervaren! Ze verhuisde naar een wisselwoning in de Amsteldiepstraat, waar ze ook een plezierige periode heeft gehad. In die tijd is niet altijd alles goed gegaan, maar toen dit bespreekbaar werd gemaakt, was haar reactie duidelijk. ‘Daar hebben we het niet meer over, we kijken nu weer vooruit!’ Heerlijk om te zien, dat deze vrouw zo’n opgeruimd karakter heeft.
Op 1 oktober 2025 tekende zij het nieuwe huurcontract in de net opgeleverde levensloopbestendige woning. Het was overduidelijk, dat mevrouw Halfweeg er heel gelukkig van werd, dat de terugkeer naar haar vertrouwde plekje aanstaande was. Ze werd zelfs een beetje emotioneel, doordat ze op 85-jarige leeftijd terugkwam op de plek waar ze al met haar poppen speelde. Na twee weken sliep ze er al en dat kon alleen dankzij de hulp van heel veel verschillende mensen. Ze is hen allemaal heel dankbaar.
Tijdens het gesprek dat we met elkaar hadden, zaten we samen aan de keukentafel en leek het alsof ze er al jaren woonde. Zelfstandig zocht zij de spullen voor de nieuwe woning uit, ze wilde hier bewust niet al te veel meningen van anderen bij hebben. Ze weet immers veel te goed wat ze wel en niet wil. Ze verwende zichzelf met een paar nieuwe meubels en met succes! Want ze zit er heel knus bij in haar nieuwe woning. Het lopen gaat minder goed dan voorheen, maar het lukt om met haar rollator naar de Deka of slagerij Neidhöfer te gaan. ‘Mijn hoofd wil nog veel meer, maar ik wil onderweg niet steeds gaan zitten’. Ze vindt de Belbus en Valys een uitkomst, want zo kan ze toch nog op heel veel plekken komen.
De cirkel is weer rond en zoals mevrouw Halfweeg zelf zegt: ‘Ik ben weer thuis’.
Wij wensen haar dan ook, nog vele gelukkige jaren in haar nieuwe woning toe.
